برهان خبر - در حالی‌که بسیاری از کاربران برای سرگرمی یا کسب دانش با ChatGPT گفت‌وگو می‌کنند، پشت صحنه این تعامل ساده، واقعیتی نگران‌کننده در جریان است. هوش مصنوعی محبوب جهان روزانه مقدار چشمگیری آب آشامیدنی و انرژی برق مصرف می‌کند.

به گزارش برهان خبر، «اطلاعات آنلاین» به نقل از ویتی، چت‌جی‌پی‌تی (ChatGPT)که از سال ۲۰۲۲ وارد زندگی دیجیتال میلیون‌ها نفر در سراسر جهان شده، در کنار توانایی شگفت‌انگیزش در پاسخ‌دهی و خلق محتوا، به دلیل مصرف بالای انرژی و آب مورد انتقاد قرار گرفته است.

تنها با ارسال ۱۰ تا ۵۰ پرسش به این چت‌بات، حدود نیم لیتر آب آشامیدنی مصرف می‌شود؛ یعنی هر بار که از آن درخواست لطیفه یا شعر می‌کنید، در واقع به‌اندازه یک بطری آب، منبعی حیاتی از دست می‌رود.

این میزان مصرف آب برای خنک‌سازی مراکز داده‌ای است که چت‌جی‌پی‌تی در آن‌ها پردازش می‌شود. این مراکز مانند غدد عرق مصنوعی، با استفاده از سیستم‌های تبخیری، حرارت را از بین می‌برند – اما در این فرایند، مقدار زیادی آب از بین می‌رود. به گفته دیوید کریگ، مدیرعامل شرکت Iceotope، آب مورد استفاده باید دارای کیفیت آشامیدنی باشد، چرا که ناخالصی‌ها می‌توانند به تجهیزات حساس سرور آسیب بزنند.

در کنار این، فوربز گزارش داده که مصرف برق روزانه چت‌جی‌پی‌تی از مرز ۵۰۰ هزار کیلووات ساعت فراتر می‌رود – رقمی معادل برق مصرفی ۱۸۰ هزار خانه آمریکایی در یک روز. برآوردها نشان می‌دهد که راه‌اندازی و فعالیت روزانه این سیستم، حدود ۵۰۰ هزار پوند هزینه دارد.

با گسترش هوش مصنوعی در بخش‌های مختلف زندگی روزمره، نگرانی‌ها درباره تأثیرات زیست‌محیطی آن افزایش یافته است. تحلیلگران می‌گویند در آینده‌ای نه‌چندان دور، ممکن است فشار بیشتری بر منابع محدود آب و انرژی وارد شود. فوربز هشدار داده که تا سال ۲۰۵۰، حدود دو سوم جمعیت جهان با بحران کمبود آب مواجه خواهند شد.

جالب اینجاست که حتی مؤسس OpenAI نیز در پستی در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) با لحنی طنزآمیز اشاره کرده که ادب کاربران – گفتن «لطفاً» و «ممنونم» – می‌تواند برای شرکت، ده‌ها میلیون دلار هزینه داشته باشد.

در پاسخ به نگرانی‌ها، چت‌جی‌پی‌تی خود نیز به وجود این چالش‌ها اذعان دارد. در پاسخ به پرسشی درباره تأثیرات زیست‌محیطی، این چت‌بات گفت: «بله، هوش مصنوعی هزینه‌های زیست‌محیطی قابل توجهی دارد، به‌ویژه در زمینه مصرف انرژی و آب. در حالی که صنعت در حال تلاش برای یافتن راه‌حل‌های پایدار است، همچنان بحث بر سر این است که آیا مزایای هوش مصنوعی – مانند تسریع در تحقیقات اقلیمی – می‌تواند بر اثرات منفی آن غلبه کند یا نه. این موضوعی پیچیده و رو به رشد است.»