محمد ذوقی - در روزهایی که کشورمان ایران، بار دیگر هدف حملات ددمنشانه و ویرانگر رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا قرار گرفته، خسارت‌های مادی و روانی گسترده‌ای بر ملت ایران وارد آمده است. خسارت‌هایی که بازسازی آن نه تنها هزینه‌های گزاف اقتصادی به دنبال دارد، بلکه سال‌ها تلاش و برنامه‌ریزی متمرکز می‌طلبد.

به گزارش برهان خبر، در روزهایی که کشورمان ایران، بار دیگر هدف حملات ددمنشانه و ویرانگر رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا قرار گرفته، خسارت‌های مادی و روانی گسترده‌ای بر ملت ایران وارد آمده است. خسارت‌هایی که بازسازی آن نه تنها هزینه‌های گزاف اقتصادی به دنبال دارد، بلکه سال‌ها تلاش و برنامه‌ریزی متمرکز می‌طلبد. آنچه اکنون روشن است، اینکه بخش مهمی از منابعی که باید صرف رفاه عمومی می‌شد، ناگزیر به بازسازی زیرساخت‌هایی اختصاص می‌یابد که در جریان این تجاوز آسیب دیده‌اند. 
تجربه تاریخی ملت‌ها نشان داده، دوران پس از جنگ، فرصتی است برای نوسازی در مسیر توسعه ،به‌ویژه اگر سازمان‌ها، نهادهای دولتی و خصولتی با تعهد و عقلانیت در مسیر ساخت ایران نوین گام بردارند. ورزش، به عنوان یکی از مؤلفه‌های اثرگذار در بازسازی سرمایه اجتماعی، نقش ویژه‌ای در این میان دارد. 
از همین رو، نگاه به باشگاه‌های ورزشی، به‌ویژه در سطح لیگ برتر، باید دچار تحولی بنیادین شود. متأسفانه در سال‌های اخیر، نفوذ گسترده دلالان و سودجویان در فضای فوتبال کشور، به‌ویژه به دلیل ضعف و ناکارآمدی برخی مدیران باشگاهی، موجب شده منابع مالی هنگفتی که می‌توانست صرف توسعه زیرساخت‌های رشد فوتبال  شود، در مسیر تزریق بازیکنان بی‌کیفیت و اغلب غیرحرفه‌ای به کام دلالان هدر رفته است . این رویکرد مخرب نه‌تنها کیفیت فنی لیگ را کاهش داده، بلکه به‌مرور فاصله طبقاتی در جامعه ورزشی و اجتماعی را نیز تشدید کرده است. 
در چنین شرایطی، پیشنهاد عملیاتی آن است که لیگ فصل جدید با قراردادهایی حداقلی و واقع‌گرایانه و در حد توانایی بازیکنان حاضر  آغاز شود؛ واقعیتی که اهل فن و متخصصان نیز بر آن اتفاق نظر دارند: لیگ ایران با هزینه‌های غیرقابل توجیه و ناهماهنگ با سطح کیفی‌اش، دیگر نباید با مدل‌های سنتی و پرهزینه اداره شود. 
اکنون زمان آن فرارسیده تا عمده منابع مالی باشگاه‌ها صرف توسعه آکادمی‌ها و تیم‌های پایه شود؛ جایی که استعدادهای نهفته کشور، در صورت حمایت صحیح، می‌توانند در آینده‌ای نزدیک خلا موجود در لیگ را با توانایی‌های بالقوه خود پر کنند. 
این سیاست راهبردی، دربرگیرنده دو دستاورد کلیدی خواهد بود:
۱. حفظ منابع مالی در شرایط دشوار اقتصادی کشور
۲. رشد هدفمند و واقعی استعدادها برای فصول آینده 
البته تحقق این هدف نیازمند اراده‌ای جدی، برنامه‌ریزی دقیق وجسارت جهادی ، مدیریتی دارد  باور داریم اگر بخواهیم، می‌توانیم—و این، نه یک شعار، بلکه راهبردی ممکن و شدنی است