محمد ذوقی - پنج هفته از لیگ برتر فوتبال ایران سپری شده است و آنچه بیش از هر نتیجه‌ای خودنمایی می‌کند، نابرابری آشکار در جذب بازیکنان، کمبود ابزارهای اجرایی و نبود برنامه‌ریزی توسعه‌ای است ،عواملی که در کنار هم، فوتبال ایران را در مسیر افول قرار داده و حتی از سرمایه اجتماعی آن یعنی هواداران پرشور، به تدریج می‌کاهد. 

به گزارش برهان خبر، پنج هفته از لیگ برتر فوتبال ایران سپری شده است و آنچه بیش از هر نتیجه‌ای خودنمایی می‌کند، نابرابری آشکار در جذب بازیکنان، کمبود ابزارهای اجرایی و نبود برنامه‌ریزی توسعه‌ای است ،عواملی که در کنار هم، فوتبال ایران را در مسیر افول قرار داده و حتی از سرمایه اجتماعی آن یعنی هواداران پرشور، به تدریج می‌کاهد. 

در فصل جاری نیز، همچون سال‌های گذشته، باشگاه‌های متمول با کمک واسطه‌ها، بازیکنان درجه‌دو یا سه خارجی را با قراردادهایی نجومی جذب کردند. رقم‌هایی که در سازمان لیگ ثبت می‌شود، نه‌تنها فاصله باشگاه‌ها را عمیق‌تر کرده، بلکه در ذهن بازیکنان خارجی، جایگاهی جدا از دیگران ترسیم کرده است ،گویی تافته‌ای جدابافته هستند. اما این، تنها بخش آشکار ماجراست. 

مشکل اصلی فوتبال ایران صرفاً به ولخرجی یا قراردادهای غیرواقعی بازیکنان خارجی محدود نمی‌شود. فاجعه از جایی آغاز می‌شود که از میان ۱۸ تیم لیگ آسیا ویژن امیدهای تهران، ورودی استعدادها به لیگ برتر و حتی لیگ یک به اندازه انگشتان یک دست هم نیست. این یعنی نسل‌های تازه، پیش از آنکه به تیم‌های بزرگ راه یابند، به حاشیه رانده می‌شوند و عملاً از چرخه فوتبال کشور حذف خواهند شد. 

این وضعیت نتیجه مستقیم ضعف سیاست‌گذاری در فدراسیون فوتبال است، نهادی که نه‌تنها از برنامه‌ریزی کلان و آینده‌نگرانه بی‌بهره است، بلکه در عمل، در برابر افکار عمومی به نهادی کم‌برنامه و ناکارآمد تبدیل شده است. 

سال‌هاست برخی مدیران در عالی‌ترین جایگاه‌های فوتبال کشور حضور دارند، اما حاصل برنامه‌ریزی‌هایشان به بن‌بست رسیده است. پرسش هواداران و کارشناسان همچنان بی‌پاسخ مانده، چرا مسیر فوتبال ایران، با وجود این همه تجربه و آزمون، به پیشرفت منتهی نمی‌شود؟ 
اکنون زمان تصمیم‌های جسورانه فرارسیده است و پنج راهکار زیر می‌تواند به‌عنوان مسیرهای نجات فوتبال ایران بعنوان پیشنهاد  در دستور کار قرار گیرد.
1. کناررفتن مدیران فرسوده ،آنانی که سال‌ها فرصت داشتند و به نتیجه نرسیدند، باید میدان را به نسل تازه و متخصصان کارآزموده واگذار کنند.
2. الگوگیری از باشگاه‌های متوسط اروپا و آسیا وتمرکز بر آکادمی‌ها
3. ممنوعیت جذب بازیکنان خارجی درجه‌دو و سه باشگاه‌ها و باید به‌جای خریدهای بی‌ثمر، به پرورش بازیکنان داخلی و استفاده از نیروهای پایه اولویت دهند.

4. الزام به سهمیه جوانان در نه در شعار بلکه در عمل  ، فدراسیون می‌تواند با مصوبه‌ای الزام‌آور، باشگاه‌ها را موظف کند در هر فصل، حداقل تعداد مشخصی از بازیکنان جوان و پایه را در فهرست و میدان مسابقه قرار دهند. 

فوتبال ایران امروز در بزنگاهی حساس ایستاده است. ادامه مسیر فعلی به معنای از دست دادن استعدادها، کاهش کیفیت لیگ و در نهایت دور شدن تیم ملی از سطح اول آسیا خواهد بود. تصمیم‌گیران فوتبال کشور باید بدانند که آینده این ورزش، در گرو تغییرات شجاعانه امروز است ،تغییراتی که یا فوتبال ایران را احیا خواهد کرد، یا آن را در گرداب تکرار و افول فرو خواهد برد.