حمله‌های مکرر سگ‌های بدون قلاده به کودکان در پارک‌های تهران، به‌ویژه پارک هنرمندان، و بی‌توجهی اورژانس و پلیس به این حوادث، نگرانی‌های جدی درباره امنیت شهروندان ایجاد کرده است.
شنبه ۳ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۵:۴۳
کد مطلب : 10678
پارک‌های تهران؛ جولانگاه سگ‌ها، قربانگاه کودکان:
وقتی هیچ‌کس پاسخگو نیست: شهرداری، اورژانس و پلیس پشت درهای بسته مسوولیت
۰
برهان خبر به نقل از جهان صنعت_در روزهایی که شهرداری تهران با شعارهایی مانند «تهران، شهر مذهبی» یا «پایتخت معنوی جهان اسلام» درصدد معرفی خود به‌عنوان یک الگوی فرهنگی و اخلاقی است، در عمل شهروندان با واقعیت‌هایی تلخ و خطرناک روبه‌رو هستند. پارک‌هایی که باید پناهگاهی برای آرامش، ورزش و وقت‌گذرانی خانوادگی باشند، به صحنه‌هایی از ترس، ناامنی و بی‌قانونی تبدیل شده‌اند. در ماه‌های گذشته، به‌ویژه در پارک هنرمندان، موارد متعددی از سگ‌گزیدگی کودکان و شهروندان گزارش شده است. این حوادث عمدتا به‌دلیل بی‌مسوولیتی صاحبان سگ‌ها رخ داده که بدون رعایت قوانین، حیوانات‌شان را بدون قلاده و مراقبت به پارک می‌آورند. اغلب این سگ‌ها بدون واکسیناسیون، بدون آموزش و بدون نظارت در فضای عمومی رها می‌شوند و صاحبان‌شان نیز کوچک‌ترین مسوولیتی در قبال آسیب‌های وارده نمی‌پذیرند.
دختربچه ۸ ساله قربانی جدید پارک هنرمندان
پیشتر گزارش‌های متعددی از حمله سگ‌های صاحب‌دار از پارک‌های تهران به گوش می‌رسید. تازه‌ترین حادثه، هفته گذشته در پارک هنرمندان تهران رخ داد؛ جایی که دختربچه‌ای ۸ ساله در فضای بازی مورد حمله ناگهانی یک سگ خانگی قرار گرفت. کودک از ناحیه دست و پا دچار جراحات جدی شد و با فریادها و گریه‌های بی‌امان، والدین و رهگذران را به محل حادثه کشاند. چند دقیقه بعد، همه چشم‌ها به امید کمک به شماره ۱۱۵ و تماس با اورژانس دوخته شد اما آنچه شنیده شد، بهت‌آور بود:
«سگ‌گزیدگی موردی نیست که برایش اعزام انجام شود؛ خودتان به بیمارستان مراجعه کنید.»
این پاسخ، زمانی خشم والدین را دوچندان کرد که دانستند ایستگاه مرکزی اورژانس در همان پارک هنرمندان مستقر است. یعنی کمتر از چند دقیقه با پای پیاده با محل حادثه فاصله دارد.
ایستگاهی که فقط نام «اورژانس» دارد
خانواده مصدوم که با پاسخی غیرقابل‌قبول از مرکز تماس اورژانس مواجه شده بودند، کودک زخمی را به ایستگاه اورژانس مستقر در پارک منتقل کردند. اما آنچه در آنجا رخ داد، نشانی از اورژانس نداشت.
«نه اعزامی صورت گرفت، نه رسیدگی اولیه و نه حتی یک پانسمان ساده.»
پرسنل حاضر با چهره‌ای بی‌اعتنا اعلام کردند که «این مورد به ما مربوط نمی‌شود»، گویی نیش سگ و ترس و خونریزی کودک، به‌اندازه یک سرماخوردگی هم اهمیت نداشت.
پیشتر نیز کودک دیگری قربانی شد؛ هیچ رسیدگی نشد
این نخستین بار نبود که چنین حادثه‌ای در پارک هنرمندان رخ می‌دهد. چند ماه پیش نیز پسربچه‌ای ۱۰ساله در همین پارک مورد حمله یک سگ بدون قلاده قرار گرفت و جراحاتی جدی برداشت اما همانطور که در حادثه اخیر دیدیم، نه پلیس در محل حاضر شد، نه اورژانس خدمات ارائه داد و نه شهرداری و شورای شهر حتی یک واکنش رسمی نشان دادند.
پلیس فقط سوال می‌کند اما هرگز نمی‌آید
در حادثه اخیر، والدین مصدوم همزمان با اورژانس، با پلیس ۱۱۰ تماس گرفتند. پاسخ پلیس نیز تفاوتی با اورژانس نداشت.
«مورد شما شرایط اعزام ندارد. مگر سگ هنوز در محل است؟ صاحب سگ کیست؟ آیا درگیری رخ داده؟» و پس از طرح این پرسش‌ها، با بی‌تفاوتی کامل گفتند که پیگیری را از طریق مراجع دیگر دنبال کنید. این در حالی است که در کشورهای توسعه‌یافته، حضور فوری پلیس در چنین مواردی نه‌تنها متداول، بلکه الزامی است.
شهرداری و شورای شهر؛ در خواب عمیق یا در سکوت عمدی؟
قانون صراحت دارد: ورود سگ‌ها به پارک‌ها و فضاهای عمومی شهر تهران ممنوع است اما شهرداری تهران که در مسائل اقتصادی، تبلیغاتی و ساختمانی، حضوری پررنگ و مقتدر دارد، در زمینه استانداردسازی، نظارت، آموزش فرهنگی و برخورد با تخلفات حیوان‌گردانی در شهر، کاملا غایب است. شورای شهر نیز که باید در رأس پیگیری حقوق شهروندی باشد، تاکنون هیچ واکنش علنی، مصوبه یا هشدار عمومی دراین‌باره صادر نکرده است.
سوال اینجاست: اگر قرار نیست برای امنیت فرزندان این شهر کاری کنید، پس نقش‌تان دقیقا چیست؟ چرا ایستگاه‌های اورژانس را در پارک‌ها مستقر می‌کنید اگر حتی یک پانسمان ساده در آنها انجام نمی‌شود؟
نابسامانی عمومی و فراموشی کودک‌محوری در تهران
پایتختی که داعیه تمدن، مذهب و امنیت دارد، در ساده‌ترین شکل ممکن خدمات عمومی- یعنی حمایت فوری از کودک زخمی- شکست خورده است. این فقط یک گزارش از یک حادثه نیست بلکه سندی است بر زنجیره ناکارآمدی، انکار مسوولیت و بی‌رحمی سیستماتیک در پاسخ به حقوق بدیهی شهروندان.
اگر امروز کودک ۸ساله‌ای با زخم و ترس به خانه برگشته و مسوولان تنها نظاره‌گر بوده‌اند، فردا چه کسی تضمین می‌کند که اتفاق بعدی، منجر به فاجعه‌ای بزرگ‌تر نشود؟
پایان: چه کسی پاسخ می‌دهد؟ چه نهادی مسوول است؟
این گزارش تنها روایت یک زخمی نیست؛ روایت سقوط سیستم شهری است. اورژانسی که اورژانس نیست. پلیسی که در صحنه حضور ندارد. شهرداری‌ای که نظارت نمی‌کند و شورایی که فقط تماشا می‌کند. تحریریه ما از شهرداری تهران، شورای اسلامی شهر، اورژانس تهران و نیروی انتظامی درخواست دارد که تا پیش از تکرار یک حادثه مرگبار، نسبت به این بحران پاسخگو باشند.
borhankhabar.ir/vdcbw0b8.rhbgzpiuur.html
تگ ها