پدیده در فوتبال، رویا یا واقعیت؟

به گزارش برهان خبر، "پدیده" در لغت به رخدادی نو و شگفت‌انگیز گفته می‌شود، چیزی که نگاه‌ها را به خود خیره می‌کند و فراتر از انتظار ظاهر می‌شود. در فوتبال اما، پدیده تنها به یک بازیکن جوان یا تیم شگفتی‌ساز خلاصه نمی‌شود؛ بلکه نمادی است از ظرفیتی نهفته که اگر در مسیر درست مدیریتی قرار نگیرد، هرگز فرصت ظهور نمی‌یابد.

برای مدیران عامل باشگاه‌ها، پدیده نه یک اتفاق تصادفی، بلکه شاخص‌ترین دستاورد مدیریت ورزشی است، یعنی توانایی تبدیل استعداد خام به سرمایه‌ای ماندگار و ملی، و در نهایت خلق درآمد و سرمایه برای باشگاه.

فوتبال ایران سال‌هاست سرشار از استعدادهایی است که از کوچه‌ و زمین‌های خاکی برخاسته‌اند، اما پرسش جدی این است، چرا چرخه‌ی تولید پدیده در کشور از کار افتاده است؟ پاسخ را باید نه در کمبود زمین و امکانات سخت‌افزاری، بلکه در ضعف مدیریت نرم، بی‌برنامگی و جایگزینی روابط به‌جای شایسته‌سالاری جست‌وجو کرد.

اگر نگاهی به گذشته بیندازیم، جسارت مربیان و اعتمادشان به نسل جوان، راه را برای ظهور ستاره‌های تازه هموار می‌کرد. بازیکنانی از دل شرایط دشوار برخاستند و به سطح اول فوتبال و حتی اروپا رسیدند. اما امروز، غلبه پول و رانت، فرصت‌ها را از استعدادهای واقعی گرفته و به بازیکنانی متوسط سپرده که تنها با پشتوانه بیرونی وارد میدان شده‌اند.

تعریف روشن پدیده فوتبالی این است، بازیکنی جوان و کمتر شناخته‌شده که در زمانی کوتاه، با استعداد و عملکرد درخشانش خود را تحمیل می‌کند و آینده‌ای روشن برای او متصور است.
یک پرسش کلیدی از مدیران عامل دو باشگاه بزرگ پرسپولیس و استقلال در افکار عمومی جاریست ،آیا این دو باشگاه بزرگ ایران، حقیقتاً به آکادمی‌ها و محصولات خود اعتماد دارند؟ اگر آکادمی‌ها برای پرورش استعداد بنا شده‌اند، چرا خروجی‌های آنها اغلب در نیمه‌راه حذف می‌شوند و به تیم اصلی راه نمی‌یابند؟

این بی‌اعتمادی، بزرگ‌ترین سد در مسیر تولد پدیده‌هاست و جز خاموشی انگیزه نسل تازه، دستاوردی ندارد.

راه برون‌رفت روشن است، شفافیت در انتخاب بازیکنان پایه، تقویت نظام پرورشی استاندارد و تکیه بر آکادمی‌ها به‌جای خریدهای پرهزینه و کم‌ثمر. استعداد در فوتبال ایران هرگز کم نبوده و نخواهد بود، آنچه کم داریم مدیریتی علمی، جسور و آینده‌نگر است.

حقیقت این است، پدیده متولد نمی‌شود، بلکه پرورانده می‌شود. و مسئولیت پرورش آن، بر دوش مدیرانی است که می‌خواهند نامشان نه تنها در تاریخ باشگاه، بلکه در تاریخ فوتبال ایران ماندگار شود.